Günün birinde şair bir padişaha ilham perisi gelir ve başlar yazmaya: -
"Çıktım ağaca yedim hamını mamını,....?" - "Çıktım ağaca yedim
hamını mamını,....?" gerisi bir türlü gelmez. Padişah geceleri uyku
uyuyamaz olur şiirini tamamlayamamıştır bir türlü. En sonunda
ülkesinin bütün şairlerini sarayında toplatır ama yine nafile onlar
da bu mısranın devamını getiremez. Sıra en sonunda Nam-ı Kemal´e
gelir ve padişah başlar: - "Hadi Nam-ı Kemal getir şunun devamını
da ne istersen vereyim sana!" - "Buyrun Padışahım..." - "Çıktım
ağaca yedim hamını mamını..." Nam-ı Kemal hemen devam eder: -
"Düşersen aşağı görürsün ananın *mını..."