Tutuklu ve hükümlüleri cezaevleriyle adliyeler arasında taşıyan her yanı kapalı küçük otobüslere “ring aracı” deniliyor. Onun nasıl bir şey olduğunu ise ancak içinde seyahat edenler bilir.

Minicik pencerelerinin (5x10 cm) üzerleri de demir parmaklıklarla kapatıldığı için içerden bakan biri dışarıdaki hayatı buzlama yapılmış bir fotoğraf gibi görebilir.

Tutuklu ve hükümlülerin bu araçlarla cezaevi-adliye arasında taşınması bile kıvamında bir işkence kabul edilebilir.

Bu araçlarla şehirlerarası yolculuklar düzenlenmesiyse tam anlamıyla “cehennem azabı” olduğunu bütün ilgililer ve yetkililer gayet yakından bilirler. Ama değiştirmek için hiçbir şey yapmazlar.

Çünkü içindeki insanlar onca eziyete rağmen “sağ-salim” adliye veya cezaevine varabilirler.

Geçtiğimiz Cuma günü (16 Eylül) Van’dan İstanbul’a mahkum götüren ring aracı Sivas ile Kayseri arasındaki Karakuyu mevkiinde yandı. Güvenlik görevlileri araçtan indiler, mahkumlar (Akip Karabalı, Abdülsettar Ölmez, Medeni Demir, Sinan Askan, İsmet Erin) ise aracın içinde yanarak can verdiler.

Halbuki, bu olaydan üç gün önce Adalet Bakanı Sadullah Ergin, bir sempozyumda konuşma yaparken“gözaltına alınmalarda sanıkların kafalarının aşağıya doğru bastırmalarının yanlış olduğunu” söylemişti.

Bu “inceliğin” hemen ardından “ring aracı katliamı” geldi.

Yapılan ilk açıklamaya göre mahkumların bulunduğu bölümün kilidi açılamamış!!!

Doğal olarak –başta ölenlerin yakınları olmak üzere- bu açıklamaya kimse inanmadı. Ayrıca hiç de inandırıcı değil.

Neden inandırıcı değil?

Çünkü devlet bugüne kadar hayatlarını eline geçirdiği pek çok insanın can güvenliğine ihanet etti. Devlet koruması altında bulunan sayısız tutuklu ve hükümlü cezaevlerinde hayatlarını kaybettiler.

Bazıları kötü koşullar yüzünden öldüler.

Bazıları başkaları tarafından öldürüldüler.

Büyük çoğunluğunu ise devlet bizzat öldürdü!

Şimdi ring aracı katliamına inanan kimse bulunmuyor. Çünkü insanlar geride kalan çeyrek yüzyılda tutuklu ve hükümlülere yapılanları biliyor:

-Devlet tutukluyu yakar!